ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΟΠΩΣ Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ η αφόδευση, είναι ιερές στιγμές και απαιτούν την απόλυτη προσήλωσή μας.
Το να τρώει ένας πολιτισμένος άνθρωπος σε δημόσια θέα, είναι καθαρή ανωμαλία και όταν αυτό αποτελεί κοινωνική συνθήκη, τότε ο άνθρωπος, μαθαίνει να σκέπτεται και να πράττει μη φυσιολογικά, δηλαδή αρρωστημένα και βλαβερά για τους συνανθρώπους του. Ίσως η πιο «διαταραγμένη» εφεύρεση του ανθρώπινου πολιτισμού, είναι το τραπέζι του φαγητού και η προϊστορική συνήθεια των ανθρώπων, να μαζεύονται σε οικογένειες, σε παρέες, σε συνεργάτες κ.α. και να τρώνε μαζί. Είμαι σίγουρος πως οι περισσότερες και οι μεγαλύτερες τραγωδίες της ανθρωπότητας, έχουν σχεδιαστεί γύρω από ένα τραπέζι φαγητού. Αν οι άνθρωποι δεν έτρωγαν μαζί και είχαν σαν ιερό κανόνα της ζωής τους, να τρώνε μόνοι τους, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος, οι οικογένειες πολύ αγαπημένες και οι παρέες θα αποτελούταν από πραγματικούς φίλους.